Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2100

When His Eyes Opened by Simple Silence Chapter 2100

Naantig si Avery nang marinig niya ang mga salita ni Elliot.

Nitong ilang araw, nanahimik si Elliot at pinikit ang sarili, naisip ni Avery na hindi niya mabubuksan ng madali ang kanyang puso.

Sa hindi inaasahang pagkakataon, natakot lang si Elliot na madamay siya. NôvelDrama.Org: owner of this content.

“Nakausap ko si Margaret, at sinabi niyang interesado lang siya sa award na iyon. Hindi niya daw kami sasadyang ipahiya. Kaya hindi mo kailangang mag-alala. Walang nanggulo sa akin simula nang bumalik ka.” Sa isang nakakarelaks na tono, sinabi ni Avery, “Elliot, hindi natin kailangang mag-alala tungkol sa mga paghihirap na hindi pa dumarating…”

“Papakasalan ni Margaret si Travis.” Ipinaliwanag ni Elliot ang bagay na ito.

“Alam ko. Nag-aalala ka ba na baka guluhin tayo ni Travis?” Umangat ang ulo ni Avery at tumingin sa kanya, “Ikakasal na sila sa kalahating buwan. At least sa kalahating buwan na ito, walang lakas si Travis na guluhin tayo.” Nakipag-chat sa mahinang boses, ang yaya ay nasa kusina at dinalhan sila ng dalawang mangkok ng chicken soup at dinala sila sa dining room.

Agad namang dinala ni Avery si Elliot sa dining room.

“Napayat ka nang husto. Gusto kong ibalik ang katawan mo sa orihinal nitong hugis.” Tinulak siya ni Avery sa upuan at umupo, “Elliot, gusto mo bang makita sina Layla at Robert? Sobrang miss ka na nilang dalawa.”

Kinuha ni Elliot ang soup bowl at tahimik na humigop ng sopas.

“Kung hindi mo alam kung paano haharapin ang mga ito, magagawa mo nang walang video.” Nang makitang hindi nagsasalita si Elliot, idinagdag ni Avery, “Kapag gusto mong makipag-ugnayan sa kanila, maaari namin silang kontakin anumang oras.”

“Kailan ka uuwi?” tanong ni Elliot.

“Hinihintay kong ayusin mo ang estado mo.” Kinuha ni Avery ang kutsara at dahan-dahang ininom ang sopas, “Kung babalikan mo si Aryadelle, hindi lang sina Layla at Robert ang haharapin mo, kundi pati si Shea at ang marami mong kaibigan. Bumalik tayo ng hindi nagmamadali at maghintay sandali.”

Napaisip si Avery.

Hindi talaga inayos ni Elliot ang mood niya pansamantala. Inubos niya ang sabaw sa mangkok at inilapag ang mangkok at kutsara.

“Gusto mo bang magdagdag ng isa pang mangkok?” tanong ni Avery.

Umiling si Elliot at pinunasan ng tissue ang bibig.

“Elliot, bukod sa takot na takutin ako, ano pa ba ang kinatatakutan mo? Lalo kong gustong malaman kung ano ang nasa puso mo.”

Ibinaba ni Avery ang bowl, pinagsalikop ang kanyang mga kamay, at inalalayan ang kanyang mga pisngi gamit ang likod ng kanyang mga kamay, “I’m actually very peaceful now. Basta kasama kita, kontento na ako. Hindi kita mahanap sa nakalipas na dalawang buwan, kaya tinatago ko sa basement iyong kamiseta na suot mo.”

“Kung maglakas-loob kang maging ako dahil sa takot at kung pipiliin mong iwan ako, o lisanin ang mundong ito, tiyak na hindi kita mapapatawad.” dagdag ni Avery.

Hindi niya sinasadya na sabihin ang mga hindi kasiya-siyang pangungusap.

Ang mga salitang sinabi lang ni Elliot ang naging dahilan para hindi mapalagay si Avery.

“Maaari kong ipangako sa iyo, ngunit kailangan mo ring mangako sa akin. Kung may gumamit sa akin para pagbabantaan ka, dapat mong sabihin agad sa akin.” Nakipag-ayos si Elliot sa kanya, “Kung hindi mo kaya, hindi ko na kailangang makinig sa iyo.”

Nang makita ang matigas na ugali ni Elliot, tumango lang si Avery bilang pagsang-ayon.“Elliot, matagal na kitang hindi nakikitang ngumiti, pwede bang ngumiti ka sa akin?” Upang ayusin ang kapaligiran, ginawa ni Avery ang maliit na kahilingang ito.

“Isa pang kahilingan.” Hindi napigilan ni Elliot ang pagtawa.

“Kung gayon, maaari mo ba akong samahan sa iyo sa ospital para sa isang detalyadong pagsusuri?” Binago ni Avery ang kanyang kahilingan, “Aside from your mental state, I feel that your body is actually very healthy. Kaya gusto talaga kitang dalhin sa ospital. “

Elliot: “Paano kung tumanggi ako?”

“Idinagdag mo ang salitang ‘kung’, ibig sabihin ay ayaw mo akong tanggihan nang ganoon kalakas.” Sinuri ni Avery ang kanyang mga mata at ang kanyang tono ng maigi,

“Elliot, sabi ko, huwag kang matakot. Kahit anong mangyari, ikaw ang lalaking pinakamamahal ko. Hindi kita ituturing na alien, pati halimaw. Pag-uwi natin, papakasalan kita.”

“Hindi.” Malamig na sinabi ni Elliot nang walang pag-aalinlangan, “Maaaring mamatay ako anumang oras, at hindi ako nangahas na makita ang bata, at bigyan ka pa ng anumang mga pangako.”